Evdeki bütün eşyalar gibi Nancy de evdeki yerini hemen buldu. Gerçi kendisi yakın zamanda dönemine girdiği için anneme gitti ama dönecek elbet ve camın kenarındaki yerini alıp çocukları korkutmaya devam edecek.
İş değiştiriyorum, evet yine ! Allah'ım hayatımı bu alanda geçirmek istemiyorum. En kısa zamanda kendime bir çıkış yolu bulmak zorundayım. Her türlü parlak fikre algılarımı açtım, bulacağım inanıyorum. Haftaya perşembe işyerimde son günüm. Sonrasında 1 hafta tatile gideceğiz, dönüşte 1 Ağustos'ta da yeni yerime başlıyorum.
Bu aralar acemi şoförlük evrelerindeyim. İlk başlardaki o deli cesaretim kayboldu. Trafikteki denyolar yüzünden korkutucu anlar yaşadıkça cesaretim kırıldı. Ama kendimi bırakırsam bir daha direksiyon başına oturamam diye kendimi telkin edip çıkıyorum yola. Mesela geçen cuma günü tek başıma anneme gittim döndüm, cumartesi günü bizimkilerle gittiğimiz Yıldız Parkı'ndan geri döndüm. Alışverişe falan götürdüm falan. Bugün benim için zor bir görevi yerine gietirip Tem'e çıktım. Size birşey diyeyim mi sokak arası bin daha zormuş o yoldan. Duran arabalar, kaybolmuş şeritler ve denyo yayalar beni korkutanmış meğer. Bugün gayet rahat gittim döndüm helal bana. Yeni işyerim evimden uzakta ve ilk iş günüme kadar o yolda kullanacak kadar öğrenmem lazım. O yol da yol yani. "The Kamyonlu Yol" . Bakalım neler olacak.
Evime alıştım. İşten eve girince büyük mutluluk ve huzur doluyorum. Bu sıcaklardan bunalmış olarak girsem de kendimi önce banyoya atıyorum serin suyla kendime geliyorum. Yemeğimizi yiyoruz, genelde Uzi benden önce gelmiş olduğu için yemekleri hazırlamış veya mutfağı toparlamış oluyor ( not: kızlar yemek yapan erkek buldu mu kaçırmayın ) , yemeğimizi yerken gün içinden konuşuyoruz gülüyoruz eğleniyoruz kritik yapıyoruz , sonra ya birlikte oyun oynuyoruz (şimdi de Assassin's Creed oynuyoruz ), isteyen kitabını okuyor (ben) isteyen gece 1 lere kadar oyun oynamaya devam ediyor (Uzi), hafta içi genelde böyle geçiyor. Hafta sonu da arkadaşlarımızla geçiriyoruz. Geçenlerde çılgınlar grubu geldiler ve evli ziyaretlerini gerçekleştirdiler. Sabah saat 6 olduğunda biz hala köpek gibi gülüyorduk, iyice şirazemiz kaymıştı ve kimsenin aklına uyumak gelmemişti. Çılgınlar grubu hani şu
80ler partisini yaptığımız grup efendim.
Yarın sonunda Harry'nin vedasını bir de sinemada izleyeceğim efendim. Artık bitiyor. Benim gibi bir zamanlarınızı mutlulukla Harry Potter ile geçirmediyseniz beni anlayamazsınız. Karanlık ve güzel bir final bekliyorum.
Yaz rehaveti dört bir yanımı sarmış durumda. Bunu yazabildiğime dua edin.
( Bu ne megalomanlık bre! )
