Ben anne değilim, o yüzden bir anne gibi O'nunla aynı veya benzer duyguları hissedemem elbette. Ama herkes gibi beni de yaktı hikayesi. Aslında yüzlerce, belki binlerce insan bu durumdadır ama biz bilmeyiz işte. Ancak böyle çok yazılınca çizilince haberimiz olur, empati kurarız.
Bence insanın damarlarında dolaşanların, vücudunun parçalarının başka bir insana hayat vermesi mucizevi. Allah sanki bizi bu şekildede birleştiriyor. Bize "hepiniz eşitsiniz aynısınız işte" diyor. Neticede kan, doku, organlarız hepimiz. Bunları kendimize saklamamız bencillik.
Ne yapabiliriz, öncelikle O'na, eşinin de anlattığı gibi yardım edebiliriz. Direk dokularımız tutmasa bile -ki inşallah tutar , belki başkasına uyar, başka bir insana hayat veririz. Bu insanlık görevi gibi birşey. Bende var, neden kimseye faydası olmasın ki. Ne güzel olur bir insanın yaşamasına yardım etmek.
Durmayalım, en kısa zamanda gidip kanımızı verelim. Ölürsek organlarımızı bağışlayalım. İnsan olarak bizden ne kalırsa bir yararı olsun, insanlar yaşasın, mutlu olsun.
2 yorum:
seni hep takdir ediyorum, her davranışında inan bana. çok farklısın sen bence ayşegül.. son bir sene içinde de hepten olgunlaştın sanki ne bileyim.. seni seviyorum, yazmak istedim. (daha sık yazmalısın)
canım Buklem evlenince mi olgunlaştım acaba :) seviyorum seni ^^
Yorum Gönder