6 Kasım 2008 Perşembe

Köpeğim hav hav der

Çocuklarla dersteyken çocuk sıkılıp ta ben sıkışınca söylediğim favori şarkımdır "Köpeğim havhav der".Nancy'nin çılgın fotolarını çekerken de bu fotoyu görücne aklıma bu şarkı geldi.
Şu an içerde komşumuz ve 4 yaşındaki çılgın oğlu var.Veledin adını bilmiyorum ama komşuyla annem epeydir kanka olduğu için artık sormaya utanıyorum ben de "çocuk " diye sesleniyorum ne yapayım.Annelik nasıl bir manyaklıktır ki velet türlü delilik yaramazlık yaparken evi birbirine katarken annesi "Bebeğim,anneciğim yapmaağ" diyebiliyor?Nasıl köpürmüyor,nasıl duymazdan geleiliyor cırıltısını?Anne olunca böyle duyarsızlaşıyor musun bu seslere?
Ben hep şaşırmışımdır buna.Çocuk etrafta pervane gibi döner ve sesler çıkartırken annelerin hiç böyle bir olay olmuyormuş da ben hayali görüntüler görüyormuşum gibi davranmasını aklım almıyor.Ben bir şeyle meşgulken dışardan gelen seslere konsantre olamam artı sinirlenirim.Telefondayken mesela başka birisi gelip bana bir şeyler söylerse sinirlenirim,msnde yazarken annemin ne dediğini duymam bile,aile ile görüşürken çocuk vızıldıyorsa aileyi duyamam anlamam bön bön bakarım kanalize olamam.
Bu annelere verilmiş bir hediye midir?Ablamla konuşurken Ece geriden belki bin kere "annee annee anne?" der ablam duymaz bana anlatacağını anlatmaya devam eder.Nasıl yani? Nasıl duymaz rahatsız olmazsın?
Ben de bütün gün çocuklarlayım ama duyarsızlaşamıyorum?!
Öğretmenlik adaylık kurslarımız başladı.Artık yarım öğretmenim,1 yıl sorna tam yetkili kadrolu öğretmenim süper bir şey.Kusrun ilk günü kim derse geldi?İlkokul müdürüm!! Şaka gibi,adam 40 yıllık öğretmen,ben de öğretmen oluyorum ve adam karşımda.Onun için ne büyük mutluluktur bu."İbrahim bey siz benim ilkokul müdürümdünüz " dedim.Adam nasıl sevindi.Bizim öyle bir şansımız olacak mı?Bir gün yıllar sonra beni tanıyabilecek duruma gelebilecekler mi öğrencilerim?
İş yerinde bir dergi çıkartmaya karar verdim.Hiç bir öğretmen yanaşmadı 15 günde bir alanları ile ilgili bir makale yazmaya araştırma yapmaya.Ben de bunu anlamıyorum.Bu konuda yazacak kadar bilgili değilsen,hadi bilgiyi de geçtim (aslında geçemem bu insanlar üniversite mezunu öğretmenler ÖĞ-RET-MEN-LER!! ) biraz internetten araştırıp bir yazı yazamazlar mı?İşte ülkemde de her şeyde olduğu gibi bu meslek te öylesine yapılıyor.Aileler için bir adım atalım diyorum tıs,bilgilendirelim bir yayın çıkartalım bari 15 günde bir bir şeyler yazın diyorum yok.Ben kendi başıma da olsa yazacağım kararlıyım.
2 Gündür ağlamıyorum bu bir gelişme galiba.Hayat nasıl unutturuyor en üzücü şeyleri bile.Nasıl ya daha 2 hafta öncesine kadar evlenme planları yapıyordum!
Hem zor hem de ne basit her şey.

4 yorum:

Adsız dedi ki...

Canım annelik yaradanın kadınlara hediyesi bence. Çok çok farklı ve yaşanmadan anlaşılmayacak bir güzellik. Etrafındaki anne-çocuk ilişkilerini şaşkınlıkla izlemen de çok doğal. Bir gün anne olduğunda bu şaştığın şeylerin birçoğunu, belki de daha fazlasını sen de yapacaksın emin ol.

Robin Goodfellow dedi ki...

:) anne değilim ama kendimi tanıyorum :) o seslere dayanamıyorum :)
Allah olmayanlara versin ne diyeyim.

Primarima dedi ki...

Beni düşün şekerim beni düşün.Artık bende o annnelerdenim.Yapmam yapamam der bende şaşardım artık sivrisinek vızıltısı gibi geliyor.Herşey gibi onada alışılıyor işte.Ama tabi bir yere kadar canım abartmadan.Çok vızıltıda sevmem ben öyle:)
Bu gün mesela birden bire NOLUYOOOOO! diye bir bağırış bağırmışımki Cansu resmen yerinden 1 metre hopladı şaşkınlıkdan.O derece bi vızıltı vardı ortamda.

Rima+Emirhan =GÜMBÜRTÜ VIZILTI SORUN

Robin Goodfellow dedi ki...

valla tahmin edebiliyorum o bağrınmayı :)