17 Şubat 2012 Cuma

Ummak




Eski evimizin bahçesinde , bahçenin göbek kısmında bu sümbüllerden bir sürü vardı. Baharda açarlardı. Babam mutlaka yeni açanlardan bir iki tane kopartıp anneme verirdi. Ev mis gibi sümbül kokardı.
Ben de geçenelrde İkea'da bu sümbülleri görünce dayanamadım bir pembe bir mor 2 sümbül aldım. Mor olan hemen açtı. Pembe olan açar açmaz çürüdü. Umduğum gibi çıkmadı yani. Tam ondan vazgeçecekken, soğanlarını çıkartıp seneye dikmek için saklayacakken, geçen sabah baktım dibinden yani bir çiçek patlatmış.



                                                Daha umudu kesmek için erkenmiş demek.




                                Bazen hiç beklemediğim ve ummadığım anda geldi bir başka çiçek.


Bugünlerde kendimi mutlu hissetmek için çok çabalıyorum.
Umudumu kaybetmemek için...

1 yorum:

Bukle dedi ki...

çıkmadık candan ümit kesilmez demişler robincim, umut her zaman var. Tam soğanını çıkartmak üzereyken "hayattayım" mesajı veren mis kokulu bir sümbül gibi.. (ihtiyaç anında camı kırmaktan çekinme bu arada)