D.D.T.S.T.

Bu aralar yine bana bir tuhaflık bir domuzluk geldi.Okulda en sevdiğim öğretmen arkadaşımla konuşmuyorum,aslında çok üzülüyorum,büyük bir olay değildi aramızdaki ama yine domuzluğum tuttu yanaşmıyorum ona.Duyduğuma göre konuşmak istiyormuş ama çekiniyormuş.Ya ben niye böyleyim?Bir kere birine kızınca bir türlü hırsımı alamıyorum,karşımdaki kusursuz olmak zorunda sanki.Bazen okulda yemekte bir konu konuşuluyor ( diyelim ilişkiler) ben fikirlerimi söyleyince insanlar "puck sen tam bir gerizekalısın" bakışlarıyla bakıyor.Ben mi çok ekstrem düşünüyorum onlar mı bir tuhaf anlamadım.Mesela en son tartışılan konulardan biri çocuk sevgisi.Ben normal çocukları pek sevmem,şımarıklığa gelemem,öfkeden sağa sola saldıran,annesine başkalarına vurup saçan,arsız çocuğa bir tane çakasım gelir.Her çocuk sempatik gelmez yani.O zaman diyorlar ki "neden öğretmen oldun?" Nasıl yani?Öğretmen her çocuğu sever mi? Hadi canım.Ben 1 yıl anaokulunda görev yaptım,çok güzel günlerim de oldu ama anladım ki normal çocuklarla bu iş yürümez (en azından benimle).
Şöyle bir mantığım var.Normal çocuklar bir şeyi yakıp yıkıyorsa sağa sola saldırıyorsa ,bin kere yapma dediğin şeyi yapıyorsa şımarıklıktandır (çok ekstrem durumlar hariç),ama benim çocuklarımın bunları yapmasının bir sebebi var.Benim üstüme başıma saldıran,saçımı yolan,kendini yerlere atan sürüyle öğrencim oldu ve olmaya da devam ediyor.Ama onların bir sebebi var.Kızamıyorum bile.Ama yollarda alışveriş merkezlerinde çocuklarına köle olmuş anne-babaları gördükçe deli oluyorum.
Benim bir öğrencim vardı anaokulundayken.P diyelim ona (Ebru bilirsin sen ) P. hayatında görüp görebileceğiniz en şımarık çocuklardan birisiydi.Annesinin bir tanesi,eşsiz yavrusu,şişmanlıktan ağzı gözükmez olmuş P. Uyumsuz,şımarık,paylaşmayı bilmeyen,arkadaşlarına sürekli zarar veren hırslı yıkıcı P. Annesiyle milyon kez konuşmamıza rağmen sonuç alamamıştık.Bir gün ben nöbetçiyken P. nin sürekli oyunları bozduğunu,arkadaşlarına vurduğunu görünce onunla konuşmak için sınıfın dışına almıştım,akabinde kapı çaldı ve annesi P. yi almaya geldi.O sırada P. avazı çıktığı kadar ağlamaya bağırmaya çirkin sesler çıkartmaya başladı (ağzını yaya yaya) . "Annneeağğğğ öğretmenim koluma vurduağğğğğğğ" ben şok! Annesi inanamayan gözlerle önce bir danasına sarıldı,sonra öldüren bakışlarını bana çevirip "puck hanım size hiç yakıştıramadım ,niye böyle bir şey yaptınız?" dedi.Ben şok üstüne şok yaşadım,ufacık adi veledin oyununa gelmiştim.Bu arada P. her biri at toynağı büyüklüğündeki elleriyle şişman yanaklarını sahte gözyaşlarını siliyor bana hınçla bakıyordu."Size artık diyecek hiç bir şeyim yok L. hanım. " dedim..P. Kabusum..Asla bir çocuğa vurmadım,ne kadar köpürsem de asla elimi bile sürmedim hiç bir çocuğa,tahammülsüzlüğüm kendi içimde.
Konu nereden nereye geldi.Neyse efem okulda bunlardan bahsedince ay nasıl olur yaa o zaman bu mesleği neden seçtin kiğğğ,çocuklar çiçektiğğrr anne olunca anlarsığğğnn.Anlamam efendim.Ben de çocuktum ama böyle salak entrikalar yapmazdım,çocukluğumu bilirdim.Şimdiki anne -babalar modern çocuk yetiştirme adına çok büyük yanlışlar yapıyorlar.Gerçekten bilinçli anne-baba sayısı o kadar az ki.Hala bana "bizim çocuk çok zeki hiperaktif" diyen aile var,halbuki hiperaktivite başlı başına bir sorun."Ay bizim çocuk 4 yaşında baleye gidiyo,ingilizce biliyo,satranç öğreniyor,ata biniyo,3 ayrı pedagogla görüşüyoruz,tüm geleceği planlandı" diyene koca bir kafa atasım var!Çocuk çocuk olmayı kaçırıyor,çocuk ya tüm imkanlar önüne sunulduğu için bocalıyor,boşluğa düşüyor,ya da ergenliğe girer girmez strese girip üst sınıf bir asosyal oluyor.Hadi buyur.
Bir velim bana ilk geldiğinde,oğlunun yanında sürekli onun olumsuz yanlarını anlatmıştı."Bu altına yapıyor,bu hala biberon kullanıyor,bu bezini çıakrtsam bile bana baka baka kapının arkasına kaka yapıyor,bu balkona hala cam diyo,bu banyoya hala okok diyo,bu duvarlara resim yapıyo,bu malını sahiplenmeyi hiç bilmiyo,bu bu bu buuu!" Sözü edilen çocuk daha 4 yaşında, IQ:56, orta derecede de zihinsel yetersizliği var ama sosyal,konuşuyor,yürüyor daha bir sürü şey.Ama konuştukça anlaşılıyor ki annesi üstü ıslanmasın diye hala elini yüzünü kendisi yıkıyor,giysilerini kendisi giydiriyor,kaşıkla yemek yiyemez üstüne dökülür diye biberonla çorba içiriyor,altı hala bezli çünkü annesi tuvalet eğitimi için havaların ısınmasını bekliyor ve bu görülme sırasında anne sürekli çocuğa kıpırdama,yapma,etme dokunma deyip duruyor.Sorun ortada çözüm de ortada ama anne göremiyor! Anne olunca kör mü olursun? Çocuk 7 aydır bende ve çok büyük aşamalar kaydettik.Tuvaletini tuvalete yapıyor ama annesiyle giriyor ve çocuk sadece kolzete oturup tuvaletini yapıyor onun dışında anne pantolunu indiriyor,kaldırıyor,siliyor,ellerini anne yıkıyor.Ama bunu da aşarız umarım.
Neyden bahsedecektim nereye geldim.Halbuki ben son zamanlarda insanları kırıp durduğumdan ve bunu umursamamamdan,sonra gece yatınca kendi kendime söz verdiğimden bahsedecektim.
Bu uzun ve sıkıcı yazıyı kim ne yapsın,tarihin tozlu sayfaları arasında yerini alsın.
Baştaki d.d.t.s.t. ise ablamla eşi daha sevgiliyken birbirlerine yolladıkları mesajın sonuna hep bunu yazarlardı,bakalım bilen çıkacak mı.
Bu arada fikir ayrılıklarına düştüğüm kişilere bu aralar en çok dediğim şey "Bana göre süt size göre çikolata".Bu da ipucu olsun.