Onların hepsi benim "çocuklarım".Okulda bize göre hepsi çocuk,hepsi özel bir çocuk ayrı bir dünya.En basit şeyleri bile yapabildiklerini görmek bizi bazen havalara uçuruyor.Raporlarında ele aldığımız yıllık amaçlarımız o kadar basit şeyler ki.1 Yıl içinde çalışılacak şeyler arasında; "Her bir eline bir küp alır,hareketli nesneyi gözüyle izler" gibi amaçlarımız oluyor.Hamurdan pasta yaptığını düşünüp "bu ne?" diye sorduğumda "hamuuur" demesi bile beni inanılmaz mutlu ediyor.
Yaklaşık olarak 7 yıldır özel çocuklarlayım.Ve hala birbirinden ne kadar farklı olduklarını (sadece zihinsel gerilik anlamında değil kişil
ik özellikleri bakımından da) anlıyorum.Mesela yandaki Ebru..Ebru 18 yaşında.Down sendromlu ve havale geçirmiş.İnanılmaz komik bir kız.Çok şen şakrak,çok esprili.Okula geldiğinde bir keresinde "işte psikopat geldiii" demişti de yerlere yatmıştık.Kendisine ikram edilen kolayı içtikten sonra masaya koyup:" mm nefis" demesi başkaları için normal ama bizim için gülmekten kırılmamız anlamına gelmişti. Çok içinde gelirse "canım benim tatlı şekerim" diye sarılır öper Ebru.
-Ebru hadi bana bir şarkı söyle
-narinom nirininiam ( bi de oynar:) )
Sıra geldi Deniz'e.
Deniz de down sendromluyu.Du diyorum çünkü ayrıldı kurumdan.Deniz konuşmaz,başını yana eğmekten boynunda kısalma olmuştu.O dili içeri hiç giremezdi.Burada dikkatle görevini yaparken görülüyor.
Geçen yılki oğlum Atakan.Atakan ağır mental retardasyonlu.Annesi hamileyken hastalanıyor bildiğimiz grip hem de.Enfeksiyon bebeğe geçiyor ve Atakan doğuyor.Bu fotoğrafta üst üste koyup yıkmaya bayıldığı,uğruna heyecanlanıp nöbet geçirdiği blokları yıkmadan bir kaç saniye önceki halini görüyoruz.Atakan neşelidir,inanılmaz bir gelişme göstermiş yürümüş,konuşmuş hatta şarkı söylemiştir.Ah bir de heyecanlanıp nöbet geçirmese.Bakmayın masum yüzüne çok inatçıdır.İstemediği bir şeyi yapmadığı gibi bana yan dönüp kafasını sallardı olmaz anlamında.Yemeği beğenmezse tabağa bir vurur fiyuuu tabak bir tarafa Atakan bi tarafa.
İşte Bora.Bora da Down sendromlu.Pamuk gibi yumuş yumuş.Ben onun "Aykekül" üydüm. (eski kurumumdan Bora)İlkokula yeni başlamıştı çok çalışkan ve mutlu öğrencim Bora.Kekeleme sorunu vardı.Jelibona da bayılırdı.Her ders ikimiz bir paketi yerdik.
İşte bir grup daha.Soldan sağa:Ogün ( epilepsi hastası,her nöbette her şeyi siliniyor bir daha baştan alıyoruz),Atakan bizim Atakan,ben,Ogün'ün üstün zekalı kardeşi Arjin.
Veee adamlarımm Alper ve Nafii.Bu ikiliye bayılıyorumm.
Önce Alper:
18 Yaşında,orta derecede zihinsel engelli.Mutlu,şakacı,şımarık,sevgi arsızı.Beni görünce "uyğğyyyyyy" diye bağırır sevinçten çağırır beni yanına,yanaığımı öpmek için kafasını uzatır.
-Alper ağzını kapat
-mm (Alper in ağız kapatmaktan kastı alt dudağını üst dişlerinin gerisine almak:) )
-Böyle değil tamamen kapat.
-Apler kapatır ama mutluluktan çok kapalı duramaz o ağız.
Sevdiğini kıskanır,derste başkası da bizimle olsun istemez,ders yapmayalım konuşalım,onun gönlünü yapayım ister hep.
Ve Nafi:
Nafi de 27 yaşında down sendromlu.Koca göbekli ( gerçi şimdi diyetisyene gitmiş öyle dedi),beni eve cacık içmeye (kendi yapacakmış) çağıran,derste bana gül getiren,sınıfımı dağınık görünce bana pasaklı diyen,derste ben ona yıldız verince "ben seni yerim diyen" bir "çocuk" Nafi.
-kıkır kıkır
-Ne oldu niye gülüyosun Nafi?
-Hoşlandım!
-Ne oldu?
-Ben sana aşık oldum.Ben seni yerim.
_!?&%^/!
Nafi oruç tutar ramazanda ben de sordum.
-Ne diyorsun niyet ederken gece?
-Allahım anneme babama akıl fikir ver diyorum
-!+^?%=%&?&!
Ondan aldığım duyumlara göre bana pazartesi çiçek getirecekmiş.Romantik çocuk.
Fotoğrafı bende olmayan bir sürü böyle öğrencim var.Burada hepsiyle ilgili bir eşy anlatsam destan olur.Kendini kadın sanan ve ısrarla "ben kadınım" diyen kara bıyıklı iyi kalpli Güven,sürekli yanınızda televizyon açık sandığınız hiç susmayan Mertcan,aylarca parmak kasları için çalışıp sonunda netice aldıp sevindiğimde boynuma sarılıp "seni tok seviyoum" diyen Berat...
Seviyorum çocuklarımı.Bu kadar iki yüzlülüğün,yalanın,kötülüğün,anormalliğin,sapıklığın olduğu bir hayatta bana o kadar normal ve doğal geliyorlar ki.Sevgileri çok gerçek,sezgileri çok güçlü ve hepsi birbirinden çok farklı.
İyi ki bu mesleği seçmişim.
28 yorum:
puckcim kusura bakma yazini su an okuyamadim gözlerimden uyku aktigi icin ama resimlerden anladigim kaadariyla gercekten cok kutsal bir is yapiyorsun.
tebrik ederim.
teşekkürler pilli cadı :) iyi uykular iyi geceler :)
Canımmm diyorum ya ne mutlu AYŞEGÜLÜM var diyene diye...sen başkasın çok zor ve çok önemli bir işin var senin ve sen işini çok seviyorsun.Çocuklarınıda çok sevdiğini biliyorum çünkü onları ne zaman anlatsan heyecanla zevkle anlatıyorsun.
Allah kolaylıklar versin arkadaşım.
harikasınız sen ve öğrencilerin..
toplumda dışlanan,ailelerin bile incittiği ama içlerinde tertemiz birer kalp taşıyan bu özel insanlara vakit ayırdığın için,sabırla ve sevgiyle emek verdiğin için tebrik ve teşekkür ederim..
gözlerim doldu,inan öyle saygı duyuyorum ki sana.. bir gün çocuğumuzun bir yakınımızın başıan gelse(Allah korusun).. senin gibi kıymetli insanlar yardımcı olacak bizlere..
hehe ne tatli seyler :) seni ayrica tebrik ettmek istiyorum...cok emek isteyen bir is!! bravo sana cnm!
eşimin kardeşinin böyle bir bebeği olmuştu onu anımsadım gözlerim yaşlarla doldu,Allah sabır ve kolaylık versin,sevgi olmayan yüreğinde yapmasın bu işi zaten.
helal olsun diyor ve öpüyorum seni..
imrendim..
Gözlerim dolu dolu okudum... Kim bilir kaç çocuğun ve ailenin hayatında güzel değişimlere vesile oluyorsunuz, bu sevabın filan ötesinde, çok güzel bir meslek.
İş olsun diye yapılabilir mi bimiyorum ama sizinki besbelli öyle değil. Eminim herşey güllük gülistanlık değildir her zaman, kolay gelsin, sabrınız da sevginiz de hiç tükenmesin.
Ebru,üfürükten prenses,dilek isabelle,bendeniz ve magissa hepinize tek tek teşekkürler.
Burada durumu en iyi olan çocukların resmi var çok çok daha kötüleri de var ama bahsedince de herkes çok üzülüyor ben de bahsetmedim.istedim ki onların da bir birey oldukları anlaşılsın,farklılıklarıyla,karakterleriyle.
Haklısınız sevmeden yapılmayacak bir iş bizimkisi bilerek istenerek seçilmeli ve yapılmalı.
Bir gün benim de çocuğumun başına gelebilir herkesin başına gelebilir
öyle yaklaşmak lazım.
sabah kalktim, aklima bu yazi geldi. okudum agladim agliyorum. cok duygulandim be puck. hayata bagliliklarina, cikarsiz sevgilerine... cok agladim
tekrar tebrik ediyorum seni.
onlarin yaninda o gülen yüzün ve nese sacan halin hic solmasin
Ne desem bilemedim. Mükemmelsin en başta. Saygım sonsuz sana. Öyle güzel bir mesleği icra ediyorsunki anlatamam. Bir zamanlar benimde hayalimdi bu meslekte olmak ama nasip olmadı bir türlü. Kuzularında sende bi ömür mutluluk içinde kalın.. Sevgilerimle..
pilli cadı:
teşekkür ederim gerçekten de öyleler yahu ama biliyor musun ben en son ne zaman öğrencimin durumu için ağladım hatırlamıyorum sanırım alıştım artık,üzülüyorum ama ağlamıyorum doktorların insanın içini dışını görmeye alışması gibi bir şey.bir de yüzümüzden zamanla o üzülme ifadesini silmeyi öğrendim aileler için.onların bir de beni öyle görüp üzülmelerini istemem.zaten herkes acıyarak bakıyor onlara.
yabani kuzu: merhaba,yorum için teşekkürler ama malesef mükemmel değilim umarım mesleğimde mükemmel olabilirim.
sevgiler:)
puck tabiki yapacagin en kötü sey onlara aciyarak bakmak.
sen hicbir zaman üzülmemelisin ve her zaman dimdik güler yüzlü olmalisin.
bosuna sevmiyorlar seni:)
Canım benim...İşlerinde kolaylık diliyorum. Yüreğindeki sevgi ve merhamet hiç eksilmesin..Halimize ne kadar şükretsek azdır:/
çok teşekkür edrim cool cokie :)
Merhaba Sevgili Puck. İade-i ziyarete geldim, geldim gelmesine de nasılda duygulandım. Yaptığın şey o kadar güzel ki. O özel ve güzel meleklere bir şeyler öğretmeye çalışmak nasılda onurlu bir davranış. Tebrik ediyorum seni, güzel yüreğinden dolayı. Kuzenimi hatırladım. 1,5 yaşındayken geçirdiği Menenjit sonrası her şey koskocaman bir sıfıra dönmüştü :(( Neler yapılmadı ki Ozan'ım için. 1980 doğumluydu, 4 yıl önce kaybettik :( O candı, Ozan candı, hala çok çok üzer beni bu kayıp :( "Ufacık tefecik bir can, gözleri mercan" şarkısını saatlerce söylesem bıkmaz, hafif ileri geri sallanarak tempo tutar ve dinlerdi, yüzünde ki o masum gülümseme ile. Bana onu anımsattın. Bütün çocuklarını öpüyorum kocaman. Yüreğine sağlık.
Sevgiyle kal!!!
merhaba pandora
kaybınız için üzüldüm başınız sağ olsun.ailede özürlü bir bireye sahip olmak nedir iyi biliyorum benim kuzenim de doğumda kordon dolanması sonucu ağır spastik özürlü oldu,şu an 30 yaşında ve onunkisi hayat değil :( çok zor çok.
öğretmenler gününüz kutlu olsun öğretmenim.. kuzuların çok şanslı, Tanrım herkese onlara senin bakış açınla bakabilmek nasip etsin..
teşekkürler efenim :)
inşallah..
yaşamayan hiçkimse bu hayatın zorluğunu tam olarak bilmez. senin gibi yüreği çok güzel, sevgi dolu insanlara çok ihtiyaç var puck. burda duygularını ve fikirleri paylaşan duyarlı arkadaşlarada çok teşekkürler.
çok teşekkürler stickman :)
Yazını okurken boğazıma birşeyler düğümlendi. Çok zor bir meslek seçmişsin ama okuduğum kadarıyla çok mutlusun bu çocuklarla. Onlar da ne kadar şanslıymış ki senin gibi biriyle olma şansına sahipler. Allah çok kolaylık versin.
sen onlar için bi öğretmen,bi arkadaşsın ve şu an çok duygulandım.yaptığın iş çok sabır isteyn ve her şeye açık bi iş.sana aşık olabilirler çünkü onlarda hissediyorlar bazı şeyleri.
elimde imkan olsa hepsine birer birer yardım ederdim.ama tanrı onlara zaten bi melek göndermiş : )
o kadar temizdi ki fotolar ,o kadar doğaldı ki kendi kirliliğimden utandım.
hepsine Allahım yardım etsin sana da sabır dilerim ama yüzünden zaten bu işi severek yaptığın anlaşılıyor.
içimi ısıttığın için teşekkür ederekten ben can.
çok teşekkürler arkadaşlar beni çok mutlu ettiniz biraz da utandım biraz da duygulandım :) onlar geçrketen benim kuzularım siz de benim gibi güzel görebildiyseniz onları ne mutlu size de.
Yazını okurken inan çok duygulandım. Çok önemli bir iş yapıyorsun. herkesin başarabileceği bişey değil. en güzeli de severek yapıyosun. Ne mutlu sana.
teşekkürler gülcancığım :)
Başlığı ve fotoğrafı görünce baktım bu ne diye.. Sayfayı açınca çaktım.
Zihinsel engellilere öğretmek zor olduğuna eminim normal bireyler bile zor öğrenirken.
Geçenlerde so layağım isimli bir kitap okumuştum. O da bedensel engelli bir gencin yazdığı bir kitap
Sadece sol ayağına hükmedebiliyor ama azimle çalışıyor, az biraz konuşmaya başlıyor.
Ve kitap bile yazıyor.
Canım benim ne kadar özel bir mesleğin var, sana gıpta ile bakıyorum, gerçekten inanılmaz takdir ediyorum, ben şımarık patronlarla uğraşıyorum ve günün sonunda elde ettiğim hiçbir kişisel tatmin yok, sadece her gün sinir içinde eve dönüyorum ama sen ne kadar kutsal bir işle uğraşıyorsun, gerçekten tebrik ederim seni canım, burada olsaydın boynuna sarılır bende kurumdaki çocukların gibi sarılır öperdim seni!
bende bir müddet özel eğitimde calışmıştım sonra atandım.halada sınıfımda 2 öğrencim var.ne özel bir meslege sahıpsın.tekrar sevgiler :)
Yorum Gönder