İnsanlarla uğraşamıyorum ne yapayım

Beni de böyle yaratmış Allah ne yapayım şimdi. İnsanlarla uğraşamıyorum, geçinemiyorum, insan sevgisi denen şey yok gibi birşey bende. Psikolojik bir rahatsızlık da olaiblir tespit eden olursa kabul ederim ama olmuyor olamıyor. Politik olamam, lafı evirip çeviremem, insanları idare edemem, yangına bırak körüğü bir varil benzinle koşarım, naz niyaz çekemem, ısrar sevmem, sinsiliğe gelemem, samimiyetsizlikten nefret ederim, fazla samimiyet de canımı sıkar.
Bazı işler vardır ;satış danışmanlığı, müşteri temsilciliği, tıbbi mümessilik, tele marketing, call center elemanı vs. . İşte o işler benim hiiiiiiiiç yapamayacağım işlerdir mesela. Bu gibi işleri yapanlar bütün gün sokakta görse belki yüzüne tükürecek tipte insanlarla muhattap olabiliyorlar. Benim odunla dövmek istediğim insanlarla uğraşıyorlar. Geçen gün Ceyda yazmıştı işyerine yaşadıklarını. Okuyunca kafayı yemiştim. Ben de anaokulu öğretmenliği canavar öğrenci P. yüzünden öğretmenlikten bir süreliğine kendimi emekli edince Back-up 'ın servisinde 1 hafta çalışmıştım. 1 Haftadan fazla dayananlara Allah sabır versin. Arıyorsun milleti, hı hı diyor dinliyorum devam edin diyor başkasıyla konuşuyor, müsaitim buyrun diyor tv. izliyor gülüyor sen orda mısın değil misin umrunda değil, iyi günler bile demeden yüzüne kapatıyor, küfür ediyor, sarkıntılık yapıyor, yüzsüzlük yapıyor, yapıyor da yapıyor. 1Hafta zor durmuş, sonra da ayrılmıştım.
Benim kozmetiklerimi aldığım bir yer var, oradaki kadın çalışanın ağzı o kadar iyi laf yapar ki, sanırsın bu iş için yaratılmış, herkese ayrı ayrı cevap verir, ürünle ilgili bilgiler verir, milletin nazıyla saçmalığıyla uğraşır, yüzü de güler, canım bebeğim diye laubali de olmaz, işini de öyle güzel yapar ki bir rimel almaya girersin far, yüz yıkama jeli, saç boyası, göz kalemi alır çıkarsın, e böylesine de şapka çıkartırsın.
Bizim müdür mesela, yani kaypaklık mı desem ne desem bilemiyorum ama o ağzına sonradan fotoşopla eklenmiş gibi duran ağzına yayılan gülümsemesiyle bütün velileri idare eder, bizi idare eder ( icraatsiz ama sadece lafla boş boş laflar) ,hatta bizi teftişe gelen müfettişleri bile 2 saat sonra kurumdan yollayacak kıvama getirir -ki normalde teftiş günler alır.
Anladım ki arkadaşlık ilişkileri dahil her ilişki politika gerektirir. Kimse kimsenin babasının oğlu değil karşılıklı alışverişe dayanıyor belki de. Biri size bişey verdiyse sizin de vermeniz beklenir, biri sizin doğum gününüze geldiyse sizin de gitmeniz gerekir, düğününüze geldiyse sizin de gitmeniz gerekir, eğer kötü bir günüyse siz o sırada çalışıyor olsanız bile telefonda hazır ve nazır olmanız beklenir. Çok yorucu bir şey. Ben hayatımda "Beni neden aramadın hayırsız" lafından tiksindiğim kadar çok az cümleden tiksinirim. Böyle bütün kanım çekilir sıkıntılar basar. Sanki bütün dünyam sırayla arkadaşlarımı aramak sormak üzerine kurulu. Sanki hiç işim, gücüm, hobilerim, bencil zevklerim olamaz. Sanki özlemenin , sevginin ölçütü budur arkadaşlıkta.Ben aramadıysam sen de aramadın beni dimi ama. Neyse ki gerçek arkadaşlıklarım var araşamasak da, görüşemesek de görüştüğümüzde hiç lafı edilmeden aynen güle oynaya devam edebildiğimiz.
Anlıyorum ki blog aleminde de işler böyle karşılıklı alışverişle dönüyor. Bu yüzden izleyici listem bir artıyor bir azalıyor. Çünkü millet izlemeye alıyor, sanıyor ki ben görünce hemen o okurun bloguna koşup yorum yazacağım, onu izlemeye alacağım. Bakıyorlar ki olmuyor hop takipten çıkıyorum. Veya yorum yazanlar, yorum yazıyorlar yorum bekliyorlar. O kadar yazdım bir yorum yazmadın küstüm sana diyen var ya. Ya ne ilginçtir bu arkadaş.
Neyse . Konuyu dağıttım ama blog benim keyif benim kime ne :P