13 Mart 2009 Cuma

Çocuk meselesi



İşim çocuklarla. Özel olanlarla. Daha önce de normal çocuklarla çalıştım. Ama onlara tahammül edememem çok mu anormal?


Bana her çocuk öyle aman sevimli, tatlı, öpülesi falan gelmiyor. "Afacan", "Çok akıllı", "Çok bilmiş" çocuklardan hiç hoşlanmıyorum. Öyle olduklarını da düşünmüyorum. Böyle nitelendirilen çocukların ciddi davranış bozuklukları olduklarını görüyorum ve hoşlanmamakta haklı olduğumu görüyorum. Dahası böyle çocuklara tahammülüm yok. Etrafımda normal bir çocuk sinek gibi vızıldayarak dönüp bir şeyler anlatmaya çalıştığında hiç bir şeye konsantre olamıyorum dahası sinirleniyorum. Şu ana kadar hiç bir çocuğu ittiğim, aşağıladığım vurduğum yoktur ama içimden bazılarını değneğimle puf diye yok etmek istiyorum. (Hangi değnek mi? Bazı velilerin elimizde olduklarını ve tek dokunuşla çocuklarını normal çocuk haline getirebileceklerimizi düşündükleri değnekle tabi ki.)


Çocukların bazı hareketleri bana çok anlamsız ve saçma geliyor. Bunların gelişimlerinin- sürecin bir parçası olduğunu çok iyi bilmeme rağmen hem de.


Bir keresinde rüyamda (çok canlı bir rüyaydı hala hatırlarım) hamileydim ve bir erkek bebek dünyaya getirmiştim. O kadar mutluydum ki ağlıyordum mutluluktan ve bebeğe öyle yoğun bir sevgi duyuyordum ki içimden fışkırıyordu adeta. Dünyada hiç bir sevgi böyle olamaz derken uyanmıştım ve rüyam bittiği için çok üzülmüştüm.


Bir çocuğun dövülmesine, her türlü istismar edilmesine asla tahammül edemiyorum çocuk ne kadar saçma davranırsa davransın.


Ama bana ait bir bebek fikri çok korkunç geliyor. Sonsuz endişe, sonsuz sabır, sonsuz özveri. Kendinden önce gelen bir canlı. Sana bağlı ilk zamanlar, sana muhtaç, ilerde ruhsal olarak muhtaç, yaptığın yanlış bir hareket hayatını etkiliyor falan. Ya babasız kalırsa, ya annesiz kalırsa, ya kötü bir travma yaşarsa, ya sigara içerse, ya daha kötüsünü kullanırsa ya ölürse?! Mutlu bir yuva veremezsen daha da fena. İyi bir anne olabilir miyim kaygısı bambaşka. Terzi kendi söküğünü dikemezmiş misali.Sanırım asıl olay korku. Çocuk sahibi olma fikri korkutucu. Yoksa sevdiğin kişiyle ikinize benzeyen ikinize ait içinde gün be gün büyüyen, sonra da seni Ayşegül olma durumundan "Anne" konumuna getiren bir varlık... Hmm

İşimden dolayı bir çocuk gördüğüm zaman otomatikman davranışlarını inceliyorum ve ufacık davranış problemleri gözümde büyüyor. Aileleri eleştiriyorum en çok ta. Nasıl görmezler nasıl umursamazlar diyorum. Umursamıyorlar. Görmüyorlar kör olmuşlar resmen. Hareketli olan her çocuk "çok zeki" olmuş mesela.

Daha evli arkadaşlarım olmasına alışamadan çocuklu arkadaşlarım oldu. Ve ben bunun tamamen farklı bir dünya olduğunu anladım. Evliler dünyası başka, hamileler dünyası başka, evli çocuklular dünyası bambaşka.

Ben bu dünyadan uzak hissediyorum kendimi haliyle. Evlilerin ve evli çocukluların gözündeki o "Seni de göreceğiz ben de böyleydim bıdıbıdı" bakışından da hiç hoşlanmıyorum evet .


Çok dağınık söyledim ama sanırım annelik ve çocuk mevzu henüz olgunlaşmadığım bir konu. Yaramaz çocuklar tüylerimi ürpertiyor çünkü. Alışveriş merkezlerinde gözlerinin feri sönmüş bir şekilde çocuklarının peşinden danone kabı ile koşan anneleri gördükçe o çocukların benim olmadıkları için şükrediyorum. Mağazada yerlere yatan çocuk gördükçe irkiliyorum.


Bebek , çocuk severim. Ama seçerim...
Bazen özel çocuklar görüyorum. Normal özel çocuklar. Özel, yetenekli, ilginç, zeki çocuklar. Bayılıyorum onlara. İşte onlardan biri olursa olur:P

13 yorum:

A.Ş.K dedi ki...

bende seninle aynı fikirdeyim canım evli olmama rağmen , henüz çocuğum yok senin gibi düşünüyorum... aslında çocuklara bayılıyorum ama sevmediğim yada çirkin bulduğum zamanda çocukları korkuyorum kınıyorum başıma gelcek diye :o(

Sycorox dedi ki...

tam anlamıyla son zamanlarda insanlara anlatmaya çalıştığım ve burnu tepede senide görürüz cümlererini ve bakışlarını özetlemişsin valla:)
Sanki herkesin çocuğu olmak zorunda,anlamıyorumki ben insanları:)

Mimmi dedi ki...

yaa işteee
böyle konuşuyordum ben de, ciddi ciddi, bebek mi allam başkalarınınki olsun, seviyim annesine geri veriyim, sonra kendi güzel dünyama geri döniyim..
Sonra bir baktım ki hamileyim..
Korkuyor muyum, hayır? neden? çünkü ilerisini düşünmüyorum, ben insanların planlayıp hamile kalabilmelerine (dönem olarak planlamadan bahsetmiyorum) inanamıyorum. Bu cahil cesareti. Yani yarın nolcağını bilmeden hadi bakalım hoppa bi risk de böyle alalım diyerek yaptığın birşey. Çünkü hamilelikten itibaren ne taşıdığını, ne çıkartacağını, nasıl yetiştireceğini, kimlerin canını nasıl yakacağını bilmiyorsun.. Ama gene de bu riski alıyorsun, bencilce, tamamen bencilce hem de...
Ama, itiraf ediyorum, hamilelik çok keyifli.. Çünkü dünyanın merkezisin (evet 5 ay sonra o merkezi yerle bir edecekler ama olsun, anın keyfini sürmek lazım dimi?)ay o hamile ay sen elleme ay sen yapmalar ilk önce sinirini bozuyor sonra ulan yapmıyım hakkatten 100 kere hamile kalcak değilim ki diyerek sömürme moduna girebiliyorsun, ama alışmamak lazım sonrası baya yıkıcı olacak gibi gözüküyor :)
Neyse ne diyecektim ben unuttum..
Çocuk severdim ben eskiden, başkalarının olduğu sürece.. Şimdi düşünmüyorum (ki korkmayayım)

Jones dedi ki...

Itırım...sen iyi bir anne olacaksın :)
Hep dediğim şey var ya sana (burdan yazmayayım da tepki almayayım)...İşte o yüzden biliyorum bu ilk dediğimi :)

Hadi artık ağustos olsun da yeğenimi seveyim ben :)
O miniş miniş ellerine ayaklarına hayran kalayım,"gözleri sana çekmiş,hmm şurası ablana benziyor,aa çenesini Özgür Abi'den almış,bak bak bu davranışı aynı Ares" diyeyim!

Ay konu bu değildi ki :)
Bak işte yeğenimi soktun araya yine koptum ben :))

mermaid dedi ki...

Evlilerin ve evli çocukluların gözündeki o "Seni de göreceğiz ben de böyleydim bıdıbıdı" bakışından da hiç hoşlanmıyorum evet .

Bu kısma sonsuz katılıyorum ve bu tavır içindekileri enerji hırsızı olarak görüyorum. "Ay biz de böle her haftasonu dışarı çıkardık çocuk olsun da gör", "ben de çocuk yokken senin gibiydim, bakımlı falan, bi doğur bak saçını tarayacak halin kalmayacak"
Çok sinir bozucu ve bu türlerin genelde çok isteyerek anne olmadığını düşünüyorum ben, yoksa gelen her şeyi kabul eder ve ona bir şekilde ayak uydururlardı. Sıkıysa yap tavrı. Bi de sen eksiksin mesajı. Anne olunca yada evlenince tamam olduğuna inanan insan saçmalığı. bi de hani bunlar iyi günlerin daha neler var neler daha tuzun kuru senin tavrı. Evlilik için de aynısı geçerli ve evli olduğum için rahatça atıp tutabilirim ki, hiç öyle "evlen de gör" bi durum yok. Sevdiğin adamla aynı evi paylaşmanın pratik bir yönteminden farklı bir durum değil. Ama ayşegül hakkaten insanların her adımda sölicek bi lafı var gırtlaklarını sıkasın gelio bazen. mesela flört halindeyken evlen de gör diyen kitle daha sonra, "e tabi kızım daha cicim ayları ondan öyledir" "daha çocuk yok ondan öyledir bak olsun değişecek" diyen insanlara dönüşüyor.
Herkes gönüllü felaket tellalı.
Tıkamak lazım kulağı bunlara.
Çocuk konusunda ben de katılıyorum yer yer, her çocuğu ben de "ayy bugucuk" bulamıyorum. Bunun da gayet sağlıklı olduğuna inanıyorum:)

Çok uzattım :) sevgiler.

lale kunt dedi ki...

al benden de o kadar..
çok nadir de olsa çocuk severim, ama öyle bilmiş bilmiş bik bik bik edenler ıyy.
çocuk dediğin azıcık şapşal olsun kardeşim cak cak bana laf yetiştirmesin..
ay ben sevmiyorum çocukları yaa, şimdi düşündüm de bu yaşıma kadar sevmiş olduklarım bir elimin parmaklarını geçmez..
en iyisi anaç insanlar doğursun.

Camilla dedi ki...

daha bugün bi arkadasımla konustum bu konuyu, bu dünyaya cocuk getirip de ne yapalım dedik, her sey o kadar kötü ki, we bu durumda anne-babaya o kadar cok sey düsüyor ki. benim de gözümde büyüyor evet.

Fifi Croissant dedi ki...

siparişle olsa keşke, hemen yazılırdık o zaman.. :))

Robin Goodfellow dedi ki...

gofrett:zaten ondan ben de korkuyorum bir gün benim de orda burda yerlere yatan morarana kadar nefesini tutan bir çocuğum olursa diye :D

sycorox: ben de anlamıyorum!

sheena: evet bencil bir tarafı var çünkü kimisi neslini devam ettirmek, kimisi kocayı eve bağlamak (!), kimisi bana arkadaş olsun (!), diye çocuk sahibi olmak isteyebiliyor. Veya annelik dürtülerini tatmin etmek için kim bilir. Ya bilemiyorum karışık bir mevzu ama bazen kodlanmış gibi de hissediyorum yani üremek için dünyaya gelmiş ve onun için donanmış gibi :D

mermaid: ya evet ne güzel yazmışsın demek istediğimi özetlemişsin zaten daha bu işin başından felaket tellalığı yapıyorlar e o zaman sormak lazım niye böyle bir yola giriyorlar ki manyak mı bu insanlar:D

uyuz cadı: ama gördüm ki anaç doğulmuyor olunuyor :D

camilla: zaten anne- babaya çok çok fazla iş düşüor o da korkutucu.

magissa: ne gelirse bahtımıza:D

Primarima dedi ki...

hadi len diyorum başka bir yorum getirmiyorum bu konuya.
Çocuk çocukdur.Sen çocuklugunu anlatırken gözlerin ışıldıyor.Sen çocuk olmadın sanki... banada öyle çook bıdı bıdı eden olduki bende uyuz oldum sinir oldum onlara sonunda ne oldu onlar haklı cıkdı onların dedıklerıne geldımmı geldım...sende bir gün gelicenmi gelicen, sus bakayım ordan bıdı bıdı :P

Mimmi dedi ki...

eheh benimki ne neslimi devam ettirmek -ulan kim ister bodrur çalçene çocuğu, nt kocayı eve bağlamak (!)- ki bunla hep eğlenmiştim ki bana da kocanı eve bağlamak için yapma vaktin gelmişti diyene kadar, ne de bana arkadaş olsun (!) diyeydi...
Sadece merak, bakalım bu nasıl bi tecrübe olacak, bakalım becerebilecek miyim? Ha bir de insanlara tükürdüklerini yalatma isteğim vardır genelde o konuda domuzumdur o da var tabi.. Ne de olsa "köpekle bebek aynı evde olmaz!!!" bok olmaz! diye göstereceğim hepsine.

Robin Goodfellow dedi ki...

ebru: bari sen yapma yahu!

sheena: göster onlara bebek! ben de seni örnek göstereyim ama benim ıtır diye bir arkadaşım var o başardı diyeyim.

babegazelle dedi ki...

ben de korkuyorum haklısın çok nüyük sorumluluk yaw bide o evlilerin hamilelerin annelerin dünyası da ayrı haklısın sen anlamazsın diyiveriolar hemen walla henüz diil kalsın daha özgür hayatıma doyamadım :)