Yol ağızlarında duran er kişiler

Bu konu hakkında epey düşünceliyim. Siz de görmüşsünüzdür mutlaka. Sokak ağızlarında, cadde üstünde, köşe başında bir grup erkek durur. Genelde "mahallenin serserisi" denilen tiplerdir bunlar. Üstlerinde ; (genelde lacivert renkli) polar mont, üstünde bir takımın atkısı , kot pantolon, ayakta spor ayakkabılar, saçlar acayip bir tarz kesilmiş ve jöleyle yıkanmış, genelde esmer, kırmızı yanaklı ,kollarında faça izleri olan çocuklardır bunlar. Elleri genelde ceplerinde durur, bütün gün geleni geçeni keserler. Yaz- kış demeden. Yahu kış soğuğunda ne işin var sokak başında. Bazıları bazen bir süre ortadan kaybolur ayalr sonra tekrar sokağa gelir saçları kısalmıştır. Belli ki askere gidip dönüp yerini almıştır.

Bazıları da bazen takım elbiseyle dururlar. Genelde siyahlı beyazlı çizgili takım elbise, rugan gibi parlak sivri burunlu ayakkabı, takım elbise üstüne kışın kaban ve yine taraftar atkısı takarlar. Bu tipler işe de gidip gelirler aylak değillerdir ama işten dönüşte yerlerini alırlar.

Nedir bu köşe başı merakı?

Bu insanların işleri güçleri yok mu?

Sabahtan akşama kadar insan ne yapar ki yol ağzında?

Soruları beynimi kurcalar ister istemez.

Bundan bir kaç yıl önce oturduğumuz evin olduğu sokağın girişinde ülkü ocağı vardı. Onun önünde böyle genç çocuklar (komple siyah giysili, kötü bakışlı) dururdu. Bütün bir gün hem de. Sabah gelir yerlerini alırlar, akşam işten döner gibi evlerine giderlerdi. Yemeklerini bile yol üstü ayakta yerlerdi. Bir akşam işten dönerken yol üstüne yeni gelmiş olduğunu tahmin ettiğim biri arkamdan laf atar gibi bir şeyler gevelemişti. O zaman oradaki yol üstü erkekleri çocuğa "hooop aslanım o bizim mahallenin kızı " demişler, beni "kollamışlardı" . Demek böyle yol üstünde sadece aylakça durmuyor , aynı zamanda böyle toplumsal olaylara da (!) el atıyorlardı.

Bir de bayramda tam tekmil orada olurlar. Bayramlıklarını giyer yola çıkarlar. Ya düşünüyorum ama aklım mantığım almıyor :))) Yahu bir insan niye köşe başında takılır durmadan?

Bizim eski oturduğumuz evin oradaki bakkalın köşesinde de bu çocuklardan var. Senelerdir oradalar. Hiç tanımıyorum etmiyorum ama kendimi bildim bileli oradalar. Onlarla büyüdüm desem yeridir. Zaman içinde büyüdüklerine, işe gittiklerine, askere gidip döndüklerine tanıklık ettim. Hatta içlerinden biri bıçaklanıp öldürülmüştü bir ara, yerini başkası aldı tabi yol ağzı boş kalmadı.

Şimdi yeni nesil yol ağzı erkekleri çıkmış geçen gün gördüm. Saçları sultan papağanının tepe tüyleri gibi kesilmiş, kapüşonlu fermuarlı üstler, düştü düşecek pantolonlar giyiyorlar ve ahmak ahmak gülüp gelene geçene bakıyorlar.

Yazıyı değerlendirdim de ne kadar şekilci yaklaşmışım dedim kendi kendime.

Neyse artık oldu bir kere.